Fluistervloed is een korte fictiefilm in pre-productie
Arjan (42) is geluidsman. In zijn vrije tijd heeft hij als hobby vogelgeluiden op te nemen. Op een doorgeslagen manier verzamelt hij deze geluiden met als einddoel; alle vogels die er zijn vast te leggen.
Voor het eerst neemt hij zijn zoon Finn (12) mee het bos in om samen op zoek te gaan. Langzaam ontdekken ze samen dat er veel meer op te nemen is dan alleen vogels. Wanneer ze aan de rand van het bos een drukke weg zien, besluiten ze om ook buiten de natuur naar de geluiden te gaan luisteren.
Voor het eerst neemt hij zijn zoon Finn (12) mee het bos in om samen op zoek te gaan. Langzaam ontdekken ze samen dat er veel meer op te nemen is dan alleen vogels. Wanneer ze aan de rand van het bos een drukke weg zien, besluiten ze om ook buiten de natuur naar de geluiden te gaan luisteren.
Motivatie
Toen ik een aantal jaren geleden voor het eerst een microfoon leende van iemand, en geluiden opnam in het bos, ontdekte ik hoe uniek de ervaring van aandachtig luisteren naar geluiden eigenlijk is. Je leert écht luisteren en bekijkt geluiden met een nieuwe blik. Geluiden dichtbij de microfoon klinken helder, terwijl ze verder weg dof zijn. Dit gaf mij een verstillende ervaring, omdat wanneer je op deze manier luistert, je echt even op die plek bent. Deze ervaring werkte de keren daarna, ook toen ik geen microfoon bij had, op mij door. Ik ervaarde de meditatieve kracht van geluiden om de luisteraar een houvast aan het huidige moment te geven.
Ik wil de verstillende, meditatieve kracht van geluid gebruiken in mijn film, om een introspectieve ervaring te creëren voor de kijker. Ik wil dat moment wat ik ervaren heb verbeelden door met een kind mee te lopen dat voor het eerst de koptelefoon van zijn vader opzet en plotseling heel helder alle geluiden hoort en op een andere manier naar de wereld gaat kijken (luisteren).
Daarnaast ervaar ik sterke overprikkeling in de stad waar ik nu een paar jaar woon. Ik wil me richten op de absurditeit van de files in de stad, de grote hoeveelheid auto's en lawaaierige motoren. Onze geluidswereld is aan het vervuilen. Mensen praten harder en we laten motoren op de weg die zo luid zijn dat je je stem moet verheffen om elkaar nog te horen
Ik wil een open blik werpen op de wereld die we gebouwd hebben. Een stad waarin we onze stem moeten verheffen, levert naast deze overlast natuurlijk ook mooie menselijke momenten op. Gezelligheid bij een café, mensen die elkaar begroeten en omhelzen.
Mijn doel met de film is om de kijker een verstillende, meditatieve ervaring te geven en de kracht van echt luisteren over te brengen.
